Korte geschiedenis over het Fonds
Oprichting en keuze voor Leiden
Nadat Anthony Hallet in 1612 sterft, blijkt er in zijn testament een enorm bedrag te zijn voor de oprichting van een studiefonds om Theologie studenten te ondersteunen.
Zijn erfgenamen, de drie kinderen van de oudste broer van zijn moeder, richten het fonds in 1613 op in Leiden. Zij besluiten om daar de faculteit Godgeleerdheid aan de Universiteit Leiden en het Waals College te ondersteunen. Aangezien een aantal van deze erfgenamen nauwe banden hebben in Leiden, was de keus snel gemaakt. Toentertijd waren er in Nederland ook maar 2 universiteiten, in Leiden en in Franeker.
Door de eeuwen heen heeft het Fonds altijd in Leiden gezeten, totdat in 2012 de opleiding van de PThU daar is gestopt. Het Fonds heeft besloten deze band te honoreren en mee te verhuizen richting Groningen.
Studenten en beursalen
De studenten van de opleiding die door het fonds worden ondersteund, noemen zich beursalen. Het fonds heeft een enorme invloed op de studenten en steunt hen met kost en inwoning. Daardoor worden de studenten ook ‘Halletianen’ genoemd (Posthumus Meyjes, G.H.M. – Geschiedenis van het Waalse College – 1975). Het Waals College, gevestigd aan de Groenhazengracht, is bijna 100 jaar het domicilie van de studenten.
Daarna verspreiden zij zich over de kamertjes en panden zoals hun studiegenoten nu nog steeds doen. Zij worden ondersteund door de bestuurders en moeten hun studieresultaten ten overstaande van de heren verdedigen. Na de tweede wereldoorlog besluit het fonds om de studenten steeds meer te faciliteren met ondersteuning voor hun boeken en lesmateriaal. Een vrij pragmatische keuze, het fonds heeft niet meer de liquiditeit van de beginjaren én de studenten moeten aantonen waar het geld aan wordt besteed. Heden ten dage is dit nu nog steeds zo. De professor van de Universiteit, sinds het begin van het fonds lid van het bestuur, geeft aan welke studenten in aanmerking komen voor een beurs en de bestuurders beslissen de hoogte van de bijdrage.
Bestuursleden
De bestuursleden van het Fonds waren tot voor kort allemaal familieleden van Anthony Hallet. Zij verdeelden zich eerst in 3 bestuursleden, naar de drie erfgenamen van de oudste broer Nicolaas van zijn moeder. Deze drie kinderen, leden van de familie de Malapert, waren Catharina, Susanna en Nicolaas.
Later in 1652, splitste het Fonds de bestuursleden naar 5. Nicolaas sterft vroeg na de oprichting van het fonds. Daarom neemt de familie van Susanna zijn taken waar. Besloten werd om 2 bestuursleden van de zijde van Catharina de Malapert te nemen en 3 bestuursleden van de zijde van Susanna de Malapert.
Tot op de dag van vandaag kent het Fonds nog steeds 5 bestuursleden, die afkomstig zijn van deze 5 staken van de familie.